Συνέντευξη του Θεόδωρου Καράογλου στον Ηλία Χρυσικό και τον Θόδωρο
Λιακόπουλο στην εφημερίδα «Πολίτης της Πιερίας»(Ράδιο Ενημέρωση 92,2 fm)
Με τον φόβο πρόωρων εκλογών η Νέα Δημοκρατία μετά τη διαγραφή Τατούλη. Εσείς τι πιστεύετε;
Θα σας ρωτήσω πριν απαντήσω. Πρόωρες εκλογές γίνονται για δύο
λόγους ή όταν δεν υπάρχει κοινοβουλευτική πλειοψηφία ή όταν το συμφέρει
πολιτικά. Πείτε μου εσείς τώρα, βλέπετε ότι συμφέρει πολιτικά τη Νέα
Δημοκρατία να κάνει εκλογές; Προφανώς όχι. Τώρα μένει το άλλο σενάριο,
του αν χάσει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Εγώ εκτιμώ ότι το 151
σκέτο είναι πολύ καλύτερο για τη Νέα Δημοκρατία, παρά το 152 και
Τατούλη.
Και το λέω αυτό γιατί ο Τατούλης εδώ και ένα χρόνο ήταν ξένο σώμα με τη
Νέα Δημοκρατία και καθημερινά εκείνο που έκανε είναι να μαχαιρώνει από
μέσα, εσωτερικά την κυβέρνηση και αυτό ήταν το χειρότερο δυνατόν. Θεωρώ
ότι καθυστερήσαμε πάρα πολύ να τον διαγράψουμε, έπρεπε να είχε
διαγραφεί πολύ πιο πριν, έδωσε άπειρες αφορμές για διαγραφή. Καλή είναι
η δημοκρατία και η εσωκομματική δημοκρατία, αλλά νομίζω ότι όταν αυτό
καταντάει πια αυτομαστίγωμα, δεν είναι σωστό και νομίζω ότι το 151
δίνει μια σταθερή κυβέρνηση, η οποία μπορεί να συνεχίσει και να
προσφέρει πολλά στον τόπο.
Θα λέγαμε «μπετόν αρμέ» το 151;
Ναι, γιατί τώρα δεν έχει περιθώριο κανείς κατεργάρης να σκεφτεί ότι
ακόμη και αν διαφωνήσω κάπου και διαφοροποιηθώ ψηφίζοντας κάτι άλλο ή
υπάρχουν τα περιθώρια επειδή περισσεύει ένας. Τώρα δεν περισσεύει
κανένας, άρα λοιπόν όλοι οι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας πρέπει να
αρθούν στο ύψος των περιστάσεων, να γνωρίζουν ότι μια κάθετη διαφωνία
ενός νομοσχεδίου σημαίνει και πτώση της κυβέρνησης. Και αν κάποιος έχει
το ηθικό ανάστημα να πάρει το βάρος της πτώσης μιας κυβέρνησης, για την
οποία αγωνιστήκαμε όλοι για να ξαναβγεί, μιας κυβέρνησης που πιστεύουμε
ότι εξυπηρετεί τα συμφέροντα του έθνους, του λαού και του τόπου.
Κυβερνητικά στελέχη βάλουν ευθέως κατά του προέδρου της ΔΕΗ. Φωτιές πιστεύουμε ότι έχουν ανάψει. Τι συμβαίνει;
Οι κύριοι Αθανασόπουλος, Βουρλούμης, Αράπογλου και μια σειρά άλλων
τέτοιων ανθρώπων, σας ανέφερα ενδεικτικά αυτά τα ονόματα και μπορώ να
σας αναφέρω άλλους δέκα, δεν είναι αυτοί Νέα Δημοκρατία, δεν είναι
αυτοί που εκπροσωπούν την κυβέρνηση, δεν είναι οι άνθρωποι που έχουν
ματώσει για την παράταξη, που έχουν προσφέρει και την πονάνε.
Αναφέρθηκα σ' αυτούς γιατί είναι χαρακτηριστικές παρεμβάσεις το
τελευταίο διάστημα, ας πούμε ο κ. Αθανασόπουλος συγκεκριμένα στη ΔΕΗ,
ενώ υπάρχει μια παγκόσμια οικονομική κρίση, ενώ υπάρχουν Έλληνες
πολίτες οι οποίοι δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα, ενώ το 20% του
ελληνικού λαού ζει κάτω από το όριο της φτώχειας, βγαίνει και ζητάει
αυξήσεις στη ΔΕΗ της τάξεως του 35% για να κάνει λέει επενδυτικά
προγράμματα.
Προκαλεί την κοινωνία ολόκληρη με τη στάση αυτή. Ο κ. Αράπογλου,
ενώ είναι διοικητής της Εθνικής Τράπεζας, τοποθετημένος από τον Υπουργό
Εθνικής Οικονομίας κ. Αλογοσκούφη, αντί λοιπόν, η Εθνική Τράπεζα να
δώσει το καλό παράδειγμα και να κρατήσει σταθερά ή να μειώσει τα
επιτόκια, γιατί διεθνώς τα επιτόκια πέφτουν, θυμίζω ότι το επιτόκιο της
Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας από το 4,5% πήγε στο 3,25%, βγαίνει και
ανακοινώνει αύξηση των επιτοκίων των καταναλωτικών καρτών. Έλεος.
Θεωρώ ότι η κυβέρνηση πρέπει να επανεξετάσει τη θέση της με
αυτούς τους περίφημους «μάνατζερ», γιατί με τα αποτελέσματα δεν μας
έχουν αποδείξει ότι είναι και πολύ πετυχημένοι και να δει πόσες είναι
οι αμοιβές τους, που είναι εξαψήφιος ο αριθμός, πρέπει να τσεκάρει το
συγκεκριμένο και να δει λίγο ποια είναι η απόδοσή τους.
Βόμβες έτοιμες να εκραγούν θα έλεγα ότι είναι πλέον για τους
καταναλωτές οι πιστωτικές κάρτες. Γενική κατακραυγή για τις αυξήσεις
επιτοκίων στις πιστωτικές κάρτες. Πως εκτιμάτε όλα αυτά τα πράγματα;
Τις τελευταίες μέρες έχετε διαπιστώσει και εσείς ότι γίνεται μια
μεγάλη μάχη. Γίνεται μια μάχη οικονομίας και πολιτικής για το ποιος θα
υπερισχύσει. Έτσι λοιπόν από τη μία πλευρά έχουμε τους τραπεζίτες οι
οποίοι θέλουν να επιβάλλουν τους δικούς τους όρους και εκτιμούν ότι ο
λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται, και τώρα που είναι τα δύσκολα βρήκαν
την ευκαιρία να αυξήσουν και άλλο τα επιτόκια των πιστωτικών καρτών και
μιας σειράς άλλων επιτοκίων. Και από την άλλη έχουμε την κυβέρνηση, η
οποία δίνει μία άλλη μάχη, μια μάχη για να μπλοκάρει την ιστορία αυτή,
και όχι μόνο να μπλοκάρει τις αυξήσεις αλλά και να οδηγήσει τις
τράπεζες και σε μειώσεις.
Είναι μια μάχη που πιστεύω ότι η κοινωνία, οι πολίτες, η πολιτική
θα κερδίσει και οι τραπεζίτες θα αναγκαστούν να προσαρμόσουν τα
επιτόκιά τους προς τα κάτω και όχι προς τα πάνω.